• Rok: 1995
• Czas trwania: 91'
• Gatunek: dramat psychologiczny

Dramat psychologiczny. Znakomite opowiadanie Fiodora Dostojewskiego „Łagodna” w adaptacji Mariusza Trelińskiego wywołuje zdumienie. Próżno szukać w nim groteski, katastrofizmu, gorączkowego erotyzmu i filozoficznych tyrad, znanych z wcześniejszych dzieł reżysera. „Łagodna” to film kontemplacyjny, emocjonalnie skondensowany, o scenografii urzekającej, lecz wstrzemięźliwej. Z „dawnego” Trelińskiego pozostał jedynie kult perfekcjonizmu. Wyraża się on w dbałości o każdy kadr, każde ujęcie, każdy scenograficzny detal. Również aktorstwo nie zawodzi. Znakomite role stworzyli zwłaszcza Janusz Gajos i Danuta Stenka. Fabuła „Łagodnej” jest niezmiernie prosta. W upalną petersburską noc, gdzieś pod koniec XIX wieku, samotny, starzejący się mężczyzna czuwa przy martwym ciele młodziutkiej żony. Próbuje dociec przyczyn, dla których popełniła samobójstwo. Przywołuje całą historię swego małżeństwa – od pierwszego spotkania, przez bezceremonialne kupno dziewczyny od jej opiekunek, aż do tragicznego końca. W jego duszy mieszają się żal, ból i poczucie winy. Stara się poniewczasie wniknąć w psychikę żony, zrozumieć ją chociaż po śmierci... Upływające godziny nie zmniejszają udręki. Nie przynoszą też odpowiedzi na trapiące mężczyznę pytanie. Dopiero wraz z nastaniem świtu bohater zdaje się coś odkrywać.