• Rok: 2002
• Czas trwania: 40’

O znajomości z ks. Karolem Wojtyłą, wyprawach w góry i na kajaki, mówią przyjaciele. A wszystko zaczęło się w krakowskim kościele Świętego Floriana. Ks. Karol był tam wikariuszem. Przypadł do gustu ministrantom. Świetnie grał w piłkę. Rozmówcy podkreślają stosunek ks. Wojtyły do ludzi. Każdy był dla niego ważny. Spotykali się z nim regularnie, podczas seminariów naukowych, najpierw w ramach Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej. Skupiało ono studentów różnych uczelni krakowskich. Specjalnie dla nich ks. Wojtyła odprawiał codziennie, we wczesnych godzinach rannych Mszę św. Studenci urządzali wycieczki. Zaproponowali młodemu kapłanowi zimową wyprawę w góry. Pojechał z nimi. W góralskich chatach odprawiał Msze św. Zwracano się do niego per wujku, nie chcąc ujawniać, że jest wśród nich ksiądz. Była też wyprawa w Bieszczady, w której wzięli udział byli powstańcy warszawscy i na kajaki. We wspomnieniach uczestników, zachowała się jedna z homilii ks. Wojtyły na temat wędrówki: mówiąc m.in: wędrówka, to jest odpoczywanie. Norwid używał słowa odpoczynanie. Zastanówmy się, co możemy zmienić w swoim życiu i zacznijmy budować je na nowo. Wówczas to odpoczywanie stanie się szansą na odpoczynanie, powiedział ks. Karol.